www.gargangruelandia.fora.pl

Gargangruel

5.12.2014 17:38 Odsłon: 3523 77 Komentuj

Zmienić trzeba, to już nawet sam prezydent wie. Zmiana proponowana przez PIS nie przeszła, czemu się zbytnio nie dziwię, bo i ja bym jej nie przepuścił. Upartyjnienie składu PKW, to jest akurat to, czego nam obecnie najbardziej potrzeba. (Piszę to z ironią, jakby kto nie zauważył.)
Wszyscy więc wiedzą, że trzeba, wszyscy też, zapewne, chcą, a diabeł, jak zwykle, usiądzie w szczegółach.
Pierwsze pytanie, jakie należy sobie postawić przed zmianą ordynacji wyborczej, to pytanie, czy ordynacja ma być po prostu demokratyczna, czy jakaś inna. To ważne pytanie, bo cała filozofia wyborów zależy od odpowiedzi na nie.
Jeżeli ma być demokratyczna, to na wstępie powinna zawierać przepis, że w przypadku frekwencji niższej niż 50% +1 uprawnionych do głosowania, nikogo wybrać nie można. Jest sprawą do ustalenia, czy wybory uzupełniające zorganizować w połowie kadencji, na takich samych warunkach, czy przeprowadzić drugą turę wyborów, na warunkach obowiązujących obecnie. Jest sprawą do ustalenia, jakie kompetencje byłyby wykluczone dla przedstawicieli wybranych „mniejszościowo”, bo że powinny być okrojone, jest chyba oczywiste.
Druga sprawa, o absolutnie podstawowym znaczeniu, to demokratyczne prawo wstrzymania się od głosu przez obywatela biorącego udział w wyborach. Czy słyszał ktoś, aby w Sejmie pytano: kto za, kto przeciw, a kto chce oddać głos nieważny? Zatem głos wstrzymujący się, MUSI być głosem ważnym. To elementarz demokracji.
Wynika to również z faktu, że nie każdy może zgłosić dowolnego kandydata do wyborów. Czyli jest możliwe, że nie znajdzie na listach nikogo, kto by mu odpowiadał. W tym przypadku, potraktowanie wstrzymania się od głosu jako głosu nieważnego, jest praktycznym pozbawieniem obywatela głosu. A to jest wbrew Konstytucji, gdyż jedynie sąd może to zrobić.
Nie piszę celowo o głosach nieważnych, gdyż dalej napiszę o technice głosowania, która może radykalnie zmniejszyć albo wręcz wykluczyć możliwość oddania głosu nieważnego.
Następna ważna sprawa, to przyjęcie zasady, że w pierwszej turze wyborów, przy odpowiedniej frekwencji (50%+1), wybrany zostaje ten kandydat, który otrzymał 50%+1 ważnych głosów. Nie będzie to wcale takie łatwe, przy ważnych głosach „pustych”. Jeżeli żaden kandydat nie spełni tego warunku, to w drugiej turze spotyka się dwóch kandydatów o największej liczbie głosów i decyduje wtedy już zwykła większość.
W takim przypadku, kompetencje są pełne.
Kolejna zasada demokratyczna, to zaliczanie każdemu kandydatowi jedynie tych głosów, które sam otrzymał. Można od tej zasady uczynić odstępstwo, polegające na dopuszczeniu maksymalnie dwóch kandydatów danego komitetu wyborczego na jeden mandat. W takiej sytuacji głosy obydwu kandydatów liczyłyby się łącznie, a indywidualna ilość decydowałaby o przyznaniu mandatu. Jest to ukłon w stronę wyborcy, poprzez danie mu dodatkowej możliwości wyboru między kandydatami na liście, którą wybiera.
Natomiast kilkanaście osób na jedno miejsce na liście, to żywa kpina z demokracji. Zwłaszcza, kiedy ich głosy zaliczane są pierwszemu na liście.
Problem pierwszego miejsca „biorącego”, zostałby zatem definitywnie zakończony.
Z punktu widzenia demokracji, to wszelkie progi wyborcze ją ograniczają albo wręcz wypaczają. Mówię w tej chwili o wyborach samorządowych. Wybory parlamentarne rządzą się trochę innymi prawami, ale i tam próg wyborczy jest stanowczo za wysoki.
W wyborach samorządowych do sejmików powiatowych i wojewódzkich nie powinno być ŻADNEGO progu wyborczego. Brak takiego progu wpłynie na zdecydowanie większą reprezentatywność tych ciał.
A teraz, co do techniki głosowania. Najwięcej problemów jest z „krzyżykami” - należy zatem „krzyżyki” zlikwidować.
Karta wyborcza powinna zawierać tyle punktów ile jest głosowań. Oznakowanie tych punktów powinno utrudniać ich pomieszanie. Zapewne byłyby to kolorowe oznaczenia, jak obecnie .
Na listach wyborczych każdy kandydat oznaczony byłby odpowiednim kodem, na przykład A2 albo G1, trochę jak przy grze „w okręty”. Powiedzmy, że listy byłyby oznaczone literami, a kandydaci na liście (przypominam, że maksymalnie dwóch) cyframi 1 lub 2.
Na czerwonych listach wyborczych odszukujemy naszego kandydata i kod przy jego nazwisku wpisujemy do karty wyborczej na czerwonym polu. Są tam dwie kratki na to przeznaczone. Jeśli nie chcę na nikogo głosować wpisuję w karcie 00. I już.
Powtarzam to tyle razy, ile jest głosowań i wrzucam wypełnioną KARTĘ wyborczą do urny. A spisy kandydatów odkładam na makulaturę w pomieszczeniu komisji wyborczej. Takie spisy mogą też być wielokrotnego użytku, co by obniżyło wydatnie koszty wyborów.
Na takiej karcie wyborczej nie ma co i gdzie dopisać, albo skreślić. Praktycznie można by wyeliminować pomyłki powodujące nieważność głosu.
Zasady obowiązujące przy liczeniu głosów powinny uniemożliwiać liczenie „indywidualne” albo „parami”. Od pilnowania tego powinni być mężowie zaufania. Każdy kandydat powinien mieć prawo desygnowania własnego męża zaufania do każdej komisji, w której jest wybierany. Czyli dana lista mogłaby mieć dwóch mężów zaufania w każdej komisji obwodowej. Nie potrzebne byłyby kamery, ale przezroczyste urny są jak najbardziej wskazane.
To tyle, najważniejszych moim zdaniem, zmian w ordynacji. Zdaję sobie sprawę, że zdecydowanie nie wyczerpałem tematu, ani nie sądzę, że podana przeze mnie technika głosowania jest jedynie słuszna. Jednak jest to jakaś podstawa do przemyślenia i dyskusji.