www.gargangruelandia.fora.pl

Gargangruel

2.01.2014 14:14 Odsłon: 655 15 Komentuj

Wraz z rozkładem ustroju wspólnoty pierwotnej powstaje monogamia (rodzina pojedyncza). Rodzina monogamiczna, powstała na bazie własności prywatnej, stanowiła zjawisko postępowe, ale nie była, jak wskazuje Engels, najwyższą formą małżeństwa. Kobieta zmieniła się w niewolnicę mężczyzny; „pierwszy ucisk klasowy zbiega się z uciskiem płci żeńskiej przez męską". (Marks, Engels, Dzieła). Rodzina odzwierciedla jak gdyby w miniaturze wszystkie sprzeczności rozwoju społecznego. W społeczeństwie burżuazyjnym własność prywatna wyciska swoje piętno na formie organizacji rodziny. Przy zawieraniu małżeństwa główną rolę odgrywa nie naturalna wzajemna skłonność ludzi do siebie, lecz brutalne wyrachowanie materialne, handlowa korzyść, jaką daje małżeństwo. Uzupełnieniem małżeństwa staje się prawnie uznana prostytucja. Rodzina burżuazyjna staje się rozsadnikiem rozpusty i amoralności.
Tylko wśród ludu pracującego, tylko wśród klas uciskanych, szczególnie wśród proletariatu, na podstawie odmiennych stosunków wzajemnej przyjacielskiej pomocy i wzajemnego poszanowania godności ludzkiej — mogła powstać i rozwinąć się prawdziwie ludzka miłość, która stała się podstawą nowej, wyższej formy rodziny. Pełne wyzwolenie kobiety, zrównanie jej we wszystkich prawach z mężczyzną przyniosła w ZSRR Wielka Październikowa Rewolucja Socjalistyczna. Kobieta wkroczyła na drogę aktywnej działalności produkcyjnej i kulturalnej. Jej sytuacja w społeczeństwie zmieniła się radykalnie, ogromnie wzrosło jej znaczenie w produkcji i życiu społecznym. Kobieta stała się w społeczeństwie radzieckim potężną siłą. Musiało to wywrzeć jak najlepszy wpływ na charakter wzajemnych stosunków między kobietą a mężczyzną. Podstawowym motywem małżeństwa w społeczeństwie socjalistycznym jest prawdziwie ludzka miłość między kobietą a mężczyzną. Na tej podstawie, wzmocnionej wspólnymi produkcyjnymi, społecznymi i kulturalnymi zainteresowaniami mężczyzny i kobiety, ich ideową jednością, powstała i nieustannie umacnia się rodzina radziecka, rodzina nowego typu, nie znanego dotąd w historii.
Radziecka rodzina stanowi elementarny kolektyw społeczeństwa radzieckiego, jego organiczną komórkę, żyjącą wspólnym życiem z całym społeczeństwem radzieckim i mającą wspólne z nim interesy. Rodzinę cechuje równość pozycji obojga małżonków, którzy wnoszą do organizacji życia rodzinnego swoją osobistą pracę. Ogólny wzrost dobrobytu w całym kraju sprzyja przyrostowi ludności, co znajduje m, in. wyraz w stałym wzroście liczby wielodzietnych rodzin. Rozmaite instytucje zajmujące się ochroną macierzyństwa i niemowlęctwa, domy porodowe, poradnie, żłobki dziecięce, przedszkola i szkoły mają na celu udzielanie rodzicom pomocy w fizycznym i moralnym wychowaniu dzieci. Wspólność ideowa małżonków, radzieckie zasady i metody wychowania dzieci wzmacniają rodzinę i czynią z niej jedną z podstaw społeczeństwa radzieckiego. Dalsze umocnienie i rozwój rodziny radzieckiej wymaga walki z istniejącymi jeszcze pozostałościami kapitalizmu w obyczajach, w świadomości ludzi, w stosunku do kobiety. Radziecka opinia publiczna i radzieckie prawo potępiają burżuazyjne obyczaje w rodzinie, troszczą się o umocnienie rodziny, o rozwój i wychowanie młodego, podrastającego pokolenia.
(Krótki słownik filozoficzny pod redakcją M. Rozentala i P. Judina. Książka i Wiedza 1955)

Co łączy takie osoby jak Bronisław Geremek, Stefan Michnik, Waldemar Kuczyński, Stefan Bratkowski, Wojciech Jaruzelski, Adam Humer, Czesław Kiszczak, Jacek Kuroń, Karol Modzelewski, Józef Różański, Wiktor Woroszylski, Leszek Kołakowski i tysiące innych?

Wszyscy oni - w swoim czasie – potępiali burżuazyjne obyczaje w rodzinie i wzmacniali rodzinę poprzez wspólność ideową małżonków i radzieckie zasady i metody wychowania dzieci.