www.gargangruelandia.fora.pl

[lutnia]

Agencja Żydowska
na rzecz Izraela (hebr. הסוכנות היהודית לארץ ישראל, Ha-Sochnut ha-Jehudit le-Erec Israel; ang. Jewish Agency for Israel) nazywana w skrócie Sochnut lub JAFI – żydowska organizacja syjonistyczna działająca na całym świecie na rzecz rozwoju gospodarczego Izraela i zwiększenia zdolności absorpcyjnej Żydów z Diaspory w Ziemi Izraela. Jest organem wykonawczym Światowej Organizacji Syjonistycznej.


Siedziba Agencji Żydowskiej w Jerozolimie

Historia

1908-1928
Początki historii Agencji Żydowskiej sięgają 1908, kiedy to Organizacja Syjonistyczna (powstała w 1897, a w 1960 zmieniła nazwę na Światowa Organizacja Syjonistyczna) otworzyła w Jafie Biuro Palestyny (znane również jako Urząd Ziemi Izraela – ang. Eretz Yisrael Office). Pod zarządem Arthura Ruppina prowadziło ono politykę wspierania osadnictwa żydowskiego w Palestynie[1].
Po ogłoszeniu w 1917 prosyjonistycznej deklaracji Balfoura, przewodniczący Federacji Syjonistycznej Wielkiej Brytanii i Irlandii Chaim Weizmann wysłał w marcu 1918 Komisję Syjonistyczną do Palestyny. Działała ona z upoważnienia rządu brytyjskiego. Komisja dotarła do Palestyny w dniu 14 kwietnia 1918. Do jej zadań należało zbadanie lokalnych warunków i ocenienie, czy jest możliwy rozwój żydowskiego osadnictwa w Palestynie. Raport został przedstawiony brytyjskim władzom. Popierał on ideę ruchu syjonistycznego. Następnie Weizmann zaangażował się w restrukturyzację Biura Palestyny i rozwój jego działalności na rzecz zakupu ziemi, wspierania imigracji żydowskiej, wspierania osadnictwa, rolnictwa i wsparcia finansowego. W dniu 19 kwietnia 1920 odbyły się wybory do Zgromadzenia Reprezentantów (hebr. אספת הנבחרים, Asefat HaNivharim) będącego przedstawicielstwem społeczności żydowskiej żyjącej w Mandacie Palestyny[2].
W 1922 Liga Narodów formalnie przyznała Wielkiej Brytanii Mandat Palestyny. Artykuł 4 mandatu przewidywał „utworzenie Agencji Żydowskiej jako właściwego organu publicznego w celu zapoznania się i współpracy z Administracją Palestyny w sprawach ekonomicznych, społecznych i innych, które mogą mieć wpływ na ustanowienie Narodowego Domu Żydowskiego i interesy żydowskiej populacji w Palestynie”[3]. Brytyjskie władze mandatowe dążyły do utworzenia podobnego arabskiego Zgromadzenia Reprezentantów, propozycje te jednak były odrzucane przez arabską społeczność Mandacie Palestyny.
W następnych latach ruch syjonistyczny aktywnie wspierał rozwój żydowskiego osadnictwa w Palestynie.
Chaim Weizmann nadzorował planowanie, jak i sprawował władzę wykonawczą w zakresie zakupu ziemi, budowy szkół i szpitali, a następnie tworzenia żydowskiej organizacji paramilitarnej Hagany. Działalność ta spotkała się z licznymi protestami i oskarżeniami o nadużycia ze strony Arabów, który wymogli na władzach brytyjskich wprowadzenie limitów żydowskich imigrantów napływających do Mandatu Palestyny. Zadaniem żydowskiego przedstawicielstwa było interpretowanie klauzuli „Białej Księgi” (przyjętych przez rząd brytyjski zasad imigracji Żydów), a także regulowanie wszystkich spraw wewnętrznych społeczności żydowskiej w Palestynie – imigracja (przydzielanie świadectw zapewnionych według pełnomocnictwa władzy), przesiedlanie nowych imigrantów, zawieranie nowych porozumień, rozwój gospodarczy, edukacja i kultura, szpitale i służba zdrowia[4].
Fundatorami Agencji Żydowskiej byli Louis Marshall, Leon Blum i Felix Warburg.

[link widoczny dla zalogowanych]

[lutnia]

Rodzina Ben Guriona w 1929 roku. Od lewej: Dawid Ben Gurion z najmłodszą córką Renaną na kolanach, żona Paula stoi za nimi, córką Geula siedzi na kolanach dziadka Awigdora Grüna, po prawej stoi syn Amos.
[link widoczny dla zalogowanych]

Agencja Żydowska dla Palestyny

W 1929 podczas XVI Kongresu Syjonistycznego w Zurichu w Szwajcarii, Światowa Organizacja Syjonistyczna przyjęła sprawozdanie ze wzrostu trzeciej i czwartej Aliji. Chaim Weizmann wskazał na duże trudności szybkiego rozwoju osadnictwa ze względu na trudności finansowe. Weizmann wierzył, że bogaci Żydzi mogą wesprzeć drobnymi kwotami dalszy rozwój osadnictwa, co umożliwiłoby sfinansowanie czwartej Aliji. W związku z tym 11 sierpnia 1929 przegłosowano oficjalne utworzenie Agencji Żydowskiej na rzecz Palestyny (ang. Jewish Agency for Palestine). Nowe ciało było dużo większe od wcześniej istniejących, i oprócz przedstawicieli organizacji syjonistycznych skupiało wielu bogatych Żydów, którzy byli gotowi wesprzeć politykę syjonistyczną w Mandacie Palestynie[5].
25 sierpnia 1933 przedstawiciele Agencji Żydowskiej oraz Niemieckiej Federacji Syjonistycznej zawarli porozumienie z niemieckim ministrem finansów w tzw. Umowie transferowej. Naziści zgodzili się nie utrudniać żydowskiej emigracji z Niemiec, w zamian za transfer kapitału w postaci niemieckich towarów (w latach 1933-1939 transferowano do Niemiec ogółem 40 419 000 dolarów, które umożliwiły zorganizowanie wyjazdu 60 tys. Żydów niemieckich). ***
Trudna sytuacja europejskich Żydów zmusiła Haganę do zorganizowania piątej Aliji. W 1935 przewodniczącym Agencji Żydowskiej został Dawid Ben Gurion. Podczas II wojny światowej Agencja wspierała Aliję Bet. Po wojnie Agencja Żydowska powołała komisję pomocy europejskim Żydom. Komisja rozpoczęła pracę odnajdywania ocalonych z Holokaustu, przekazywania im paczek żywnościowych i wystawiania świadectw imigracyjnych. Przedstawiciele Agencji odwiedzali obozy przejściowe dla przesiedleńców. Ogółem Agencja udzieliła pomocy 250 000 ocalonych Żydów. W latach 1945-1948 Agencja posługując się 65 „nielegalnymi” statkami przerzuciła tych żydowskich imigrantów do Mandatu Palestyny. Jednak część z tych statków została przechwycona przez Brytyjczyków, którzy internowali 51 000 Żydów.
Koniec wojny wysunął na pierwszy plan działań walkę o państwowość izraelską. Pod przewodnictwem Agencji Żydowskiej w październiku 1945 została podpisana ugoda pomiędzy Haganą, Irgunem i Lehi, aby utworzyć zjednoczony ruch oporu, który obejmował wspólne operacje przeciwko Brytyjczykom. W odpowiedzi brytyjskie władze mandatowe aresztowały licznych członków kierownictwa Agencji. Począwszy od 1946 Agencja podjęła zadania zakupu broni, amunicji itp. Gdy 29 listopada 1947 roku ONZ podjęło decyzję o podziale Mandatu Palestyny, Agencja Żydowska aktywnie zaangażowała się w utworzenie żydowskiej Rady Państwowej i Krajowego Rządu. W dniu 11 marca 1948 Arabowie zdetonowali samochód-pułapkę przed budynkami Agencji Żydowskiej w Jerozolimie. Tuż obok znajdował się gmach amerykańskiego konsulatu. W zamachu zginęło 12 osób, a 44 zostały [link widoczny dla zalogowanych]

***
Ta informacja o:
Haavara Agreement
[link widoczny dla zalogowanych]
została wpisana dopiero po publikacji książki Toma Segeva "Siódmy Milion". To dalej jest półprawdą, ale o tym później, na innym wątku. Informacje w temacie Agencji Żydowskiej dla Palestyny są zakłamywane, albo pisze się o sprawach zupełnie nieistotnych. To normalne, syjoniści już tak mają, tyle że odkrywane są archiwa i okazuje się że historię Izraele trzeba jakby napisać od nowa.

[lutnia]

Siedziba Agencja Żydowska dla Izraela w Jerozolimie

Agencja Żydowska dla Izraela

Wraz z ogłoszeniem niepodległości Izraela, Państwowa Rada i Krajowy Rząd stały się tymczasowym zgromadzeniem ustawodawczym i rządem, a dyrektor generalny Agencji Żydowskiej Dawid Ben Gurion został pierwszym premierem Izraela. Równocześnie zmieniono oficjalną nazwę z Agencji Żydowskiej dla Palestyny na obecną Agencja Żydowska dla Izraela (ang. Jewish Agency for Israel). Agencja zrzekła się wielu ze swoich funkcji na rzecz organów państwowych, ale zachowała odpowiedzialność za organizację imigracji, ośrodki pomocy społecznej, pracę z młodzieżą, i związki z Żydami w innych krajach na świecie. Zostało to potwierdzone przez Światową Organizację Syjonistyczną w dniu 24 listopada 1952. Formalne sprawy prawne zostały uregulowane przez ustawę „Prawo o Statusie Światowej Organizacji Żydowskiej i Agencji Żydowskiej”. W czerwcu 1968 utworzono Ministerstwo Absorpcji Imigracji, które przejęło część zadań od Agencji Żydowskiej[6].
Od 1948 Agencja Żydowska była odpowiedzialna za przyjazd do Izraela ponad 3 milionów żydowskich imigrantów z całego świata. Po przyjeździe do kraju, nowi imigranci są kwaterowani w specjalnie w tym celu utworzonych 32 ośrodkach. Przechodzą tam proces nauki języka hebrajskiego, zapoznają się z kulturą i historią Izraela, oraz mają możliwość ukończenia kursów zawodowych. Agencja wywarła wielki wpływ gospodarczy i kulturalny na państwo Izrael. Działania Agencji obejmowały rozwój państwowej linii lotniczej El Al, zapewnienie dostaw wody, rozwój firm deweloperskich, rolniczych przedsiębiorstw, spółek zarządzających nieruchomościami, krajowego teatru i centrum kongresowego, muzea itp. Agencja wybudowała 480 nowych wsi, zapewniając ich pełne wyposażenie, inwentarz żywy i irygację. Ich łączna produkcja w późnych latach 60. stanowiła 70% całkowitej rolniczej produkcji kraju.
Obecnie Agencja łączy Żydów na całym świecie z Izraelem. Główna działalność Agencji koncentruje się na ratowaniu Żydów przed nędzą, ułatwiając powrót do Izraela i zapewniając edukację. Swoje programy realizuje w blisko 80 krajów na pięciu kontynentach przez sieć ponad 450 wysłanników. W 2002 roku suma wydatków Agencji wyniosła 403 miliony dolarów.
Całość na:
[link widoczny dla zalogowanych]

[lutnia]

Jedną z największych tajemnic Izraela jest temat kto tworzył i wchodził w skład Agencja Żydowska dla Palestyny. Przekopałem masę materiałów izraelskich, niemieckich, angielskich, znalazłem masę interesujących rzeczy, ale nic lub prawie nic o "ojcach chrzestnych". No z wyjątkiem partii Ben Guriona MAPAI................

No to uchylmy rąbka tajemnicy tego wstydliwego(?) dla Izraela tematu:

Ha-Szomer Ha-Cair

Haszomer Hacair (hebr. השומר הצעיר, "Młody Strażnik") – międzynarodowa żydowska organizacja młodzieżowa, część składowa Światowej Organizacji Syjonistycznej. Powstała w 1916 w Wiedniu z połączenia ruchu Ceirej Cijon (mającego charakter kółek samokształcenia z lekcjami hebrajskiego) oraz organizacji Ha-Szomer o charakterze skautowym, opartej głównie o brytyjski model skautingu
.........................................
Organizacja dążyła do budowy żydowskiej państwowości w Palestynie, zajmowała się wychowaniem młodzieży oraz przygotowaniem jej do osadnictwa kibucowego.
W latach dwudziestych ewoluowała w kierunku marksizmu.
Wiecej na:
[link widoczny dla zalogowanych]

Early formation

Hashomer Hatzair came into being as a result of the merger of two groups, Hashomer ("The Guard") a Zionist scouting group, and Ze'irei Zion ("The Youth of Zion") which was an ideological circle that studied Zionism, socialism and Jewish history. Hashomer Hatzair is the oldest Zionist youth movement still in existence. Initially Marxist-Zionist, the movement was influenced by the ideas of Ber Borochov and Gustav Wyneken as well as Baden-Powell and the German Wandervogel movement. Hashomer Hatzair believed that the liberation of Jewish youth could be accomplished by aliyah ("immigration") to Palestine and living in kibbutzim. After the war the movement spread to Jewish communities throughout the world as a scouting movement.
Psychoanalysis was also an influence, partly through Siegfried Bernfeld; so was the philosopher Martin Buber. Otto Fenichel also supported Hashomer Hatzair's efforts to integrate Marxism with psychoanalysis. Hashomer Hatzair's educators sought to shape the image of the child from birth to maturity; some were aware of the work of the Soviet educator Anton Makarenko who also propounded collectivist education.[1]
Members of the movement settled in Mandatory Palestine as early as in 1919. In 1927, the four kibbutzim founded by Hashomer Hatzair banded together to form the Kibbutz Artzi federation. The movement also formed a political party which shared the name Hashomer Hartzair, advocating a binational solution in mandatory Palestine with equality between Arabs and Jews. That is why, when a small group of Zionist leaders met in New York in May 1942 in the Biltmore Hotel, Hashomer Hatzair representatives voted against the so-called Biltmore Program.
In 1936, the kibbutz-based Hashomer Hatzair party launched an urban political party, the Socialist League of Palestine, which would represent non-kibbutzniks who shared the political approach of the members of Hashomer Hatzair kibbutzim and the youth movement in the political organizations of the Yishuv (as the Jewish community in Palestine was known). The Socialist League was the only Zionist political party within the Yishuv to accept Arab members as equals, support Arab rights, and call for a binational state in Palestine. In the 1930s, Hashomer Hatzair (along with Mapai) was affiliated with the left-wing "Three-and-a-half" International, the International Revolutionary Marxist Centre (also known as the "London Bureau") rather than the more mainstream socialist Labour and Socialist International or the Leninist Third International.
[link widoczny dla zalogowanych]

Afikim (hebr. אפיקים; pol. Koryta Rzek) – kibuc położony w Samorządzie Regionu Emek Hayarden, w Dystrykcie Północnym, w Izraelu. Członek Ruchu Kibuców (HaTenoa'a HaKibbutzit).
Kibuc został założony przez członków młodzieżowego ruchu syjonistycznego Ha-Szomer Ha-Cair, którzy byli imigrantami z Rosji. W 1924 utworzyli oni brygadę roboczą w Górnej Galilei. W 1932 przenieśli się do kibucu Degania Bet, i w jego pobliżu założyli nową osadę rolniczą. W nowo powstałym kibucu Afikim organizowano kursy szkoleniowe żydowskiej organizacji paramilitarnej Hagana. Kibuc był także bazą oddziałów Palmach.
Więcej na:
[link widoczny dla zalogowanych]

Członkami ugrupowania syjonistycznego Ha-Szomer Ha-Cair, byli zwolennicy Trockiego, chcieli udowodnić ze idea tworzenia kołchozów(kibuców) ma sens i szanse na powodzenie...................

[lutnia]

Mapam
(hebr.: מפ"ם, akronim od Mifleget HaPoalim HaMeukhedet, מפלגת הפועלים המאוחדת, dosł. Zjednoczona Partia Robotnicza) byłą partią polityczną w Izraelu, jedną z poprzedniczek dzisiejszego ugrupowania Meretz-Yachad.

Mapam była spadkobierczynią lewego skrzydła ruchu Poalej Syjon. Powstała w 1948 roku w wyniku połączenia Ha-Szomer Ha-Cair z Ahdut HaAvoda Poale Zion (w skład tej ostatniej organizacji wchodzili członkowie prawego skrzydła Poalej Syjon, którzy przyłączyli się do Mapai Dawida Ben Guriona, ale później odeszli od tego ugrupowania).
Początkowo ideologia Mapam bazowała na marksizmie-leninizmie[1], z silnymi tendencjami stalinowskimi, reprezentując ruch kibucu Artzi[2].
W wyniku wyborów do pierwszego Knessetu, Mapam uzyskała 19 miejsc w izbie, stając się drugą co do wielkości partią polityczną w parlamencie, za Mapai. Pomimo tego, prosowieckie nastawienie Mapam zniechęcało Ben Guriona do zawiązywania z tą partią porozumienie koalicyjnego. Podczas kadencji pierwszego Knessetu, stan posiadania partii zwiększył się o jedno miejsce. Eliezer Preminger odszedł z Maki, utworzył własną partię - Hebrajskich Komunistów, a potem przyłączył się do Mapam.
Więcej na:
[link widoczny dla zalogowanych]

[lutnia]

Dawid Ben Gurion podczas odwiedzin w 101 Eskadrze, 17 sierpnia 1948 r.
[link widoczny dla zalogowanych]

Mapai
(hebr. מפא"י‎, akronim od Mifleget Poalei Eretz Yisrael, מפלגת פועלי ארץ ישראל‎, Partia Pracy Ziemi Izraela) była lewicową partią polityczną w Izraelu. Ugrupowanie to było dominującą siłą polityczną na izraelskiej scenie politycznej do czasu wejścia w skład Koalicji Pracy w połowie lat 60. XX wieku. Mapai jest głównym prekursorem dzisiejszej centrolewicowej Partii Pracy.

Partia została założona w latach 30-tych XX wieku w wyniku połączenia sytuującej się na prawym skrzydle ruchu frakcji marksistowsko-syjonistycznej partii Poalej Syjon i Ahdut HaAvoda pod przywództwem Dawida Ben Guriona.
W latach 20. XX wieku syjonizm pracy założył w Palestynie centralę związków zawodowych Histadrut, który odegrał dominującą rolę w żydowskim osadnictwie, ekonomii. Takie podstawy doprowadziły wkrótce potem Mapai do osiągnięcia głównej pozycji w życiu politycznej żydowskiej wspólnoty w Palestynie (jiszuw). Działacze tej partii założyli także organizacje paramilitarne Ha-Szomer i Hagana. We wczesnych latach 30. Ben Gurion został przywódcą Mapai, a przez to również nieformalnym liderem jiszuwu.
Więcej na:
[link widoczny dla zalogowanych]

[lutnia]

Oprócz wyżej opisanej "ferajny" Agencji Żydowskiej w Palestynie był jeszcze KOMSOMOŁ zwany:

ALIJAT HA-NOAR



19 lutego 1934. Первые молодые репатрианты из Германии на прогулке в киббуце Эйн-Харод
[link widoczny dla zalogowanych]

ALIJAT HA-NOAR
Alijat ha-Noar (hebr. Alija Młodych): organizacja założona w 1933 roku w Berlinie przez Rechę Freier, która miała początkowo na celu pomoc w emigracji dzieci i młodzieży żydowskiej z Niemiec hitlerowskich do Palestyny. Imigrantów osadzano w kibucu Ben Shemen, gdzie przez 2 lata uczono ich pracy na roli i języka hebrajskiego. W latach 1934-1945 organizacją kierowała Henrietta Szold, założycielka kobiecej organizacji syjonistycznej w USA, Hadassy. Od tego czasu Alijat ha-Noar stała się częścią Agencji Żydowskiej. Po II wojnie światowej Alijat ha-Noar sprowadziła z Europy 20 tys. sierot ocalonych z Holokaustu. Obecnie Alijat ha-Noar jest organizacją wychowawczą prowadzącą 7 szkół. Opiekuje się dziećmi-imigrantami z całego świata oraz młodymi Izraelczykami z patologicznych rodzin. Dotychczas wychowankami organizacji jest ponad 300 tys. dzieci.
[link widoczny dla zalogowanych]

No to poczytajmy co prawił w 1943 roku "wożatyj" z ALIJAT HA-NOAR któremu oddano pod opiekę sieroty po polskich Żydach. zamordowanych w Sovdepii:
Doradca imieniem Cwi zanotował w dzienniku pierwsze wrażenia:
"Dzieci przesiąknięte są nienawiścią do Rosji, czerwonego sztandaru i socjalizmu. Nie chcą słyszeć o kibucach, bo przypominają im kołchozy"....
Ben Cijon Tomer, Adom we-lawan we-rejach tapuchej ha-zahaw (Czerwone i białe i zapach pomarańczy) Jeruszalaim: Ha- Sifrija ha-Cijonit, 1971, str.287.
Tom Segev "Siódmy Milion" str.160.

[lutnia]

Tę "menażerię" dopełniała jeszcze partia Ogólnych Syjonistów w Palestynie z Icchakiem Gruenbaumem na czele, który dodatkowo szefował Komitetowi Ocalenia( Rescue Committee) w Palestynie, który de facto nikogo nie ocalił.

In Mandate Palestine and during the Holocaust

In 1933 Gruenbaum made aliyah to Mandate Palestine. He was a member of the Board of Directors of the Jewish Agency and the World Zionist Organization.
During the Holocaust, he served on the "Committee of Four" chosen at the outbreak of World War II to maintain contact with Polish Jewry and aid in their rescue. In 1942, when word reached the Yishuv of the mass extermination by the German occupying forces taking place in Eastern Europe, Gruenbaum was chosen to head a 12-member Rescue Committee comprising representatives of the various parties. Due to circumstances prevailing at the time, their rescue efforts failed to accomplish much.
At the war's end, he endured a personal crisis involving his son, Eliezer Gruenbaum. The latter, a Holocaust survivor, was accused in Paris by two other Jewish Holocaust survivors of having served as a Kapo and acting cruelty towards Jewish prisoners. During his son's detention and trial, Gruenbaum remained at his side. The matter was eventually closed; not long afterwards, Eliezer Gruenbaum fell in the 1948 Arab-Israeli War.
In 1946, Gruenbaum was among the Jewish Agency directors arrested by the British and interned in a detention camp at Latrun.


Zionist leaders, arrested in Operation Agatha, in detention in Latrun (l-r): David Remez, Moshe Sharett, Yitzhak Gruenbaum, Dov Yosef, Mr. Shenkarsky, David Hacohen, and Mr. Halperin (Isser Harel) (1946)
[link widoczny dla zalogowanych]
Yitzhak Gruenbaum to ten trzeci od prawej na którego ramieniu konfidencjonalnie wsparł się Moshe Shatett.

[lutnia]

A reception held for Yitzhak Gruenbaum during his visit to Po'alei Zion movement members in Dzierzoniow (Reichenbach). In the photo: Gruenbaum, holding a bouquet of flowers. Photographed on March 10, 1947.
[link widoczny dla zalogowanych]

Izaak Grünbaum (Yitzhak/Icchak Gruenbaum), ps. literacki Coir (ur. 24 listopada 1879 w Warszawie, zm. 7 września 1970 w Gan Shmuel) – żydowski działacz syjonistyczny w II Rzeczypospolitej, poseł na Sejm Ustawodawczy i Sejm I, II i III kadencji II RP, jeden z sygnatariuszy deklaracji niepodległości Izraela.

W 1905 był uczestnikiem Kongresu Syjonistycznego w Bazylei. W latach 1909–1911 mieszkał w Wilnie, gdzie szefował Centralnemu Komitetowi Syjonistycznemu. W 1911 został aresztowany i poddany procesowi sądowemu wraz z innymi działaczami syjonistycznymi w Rosji. Za swoją działalność pięciokrotnie więziony.

Oprócz polityki i adwokatury zajmował się również dziennikarstwem: był redaktorem "Tygodnika Żydowskiego" (pisma syjonistycznego wydawanego w języku polskim w latach 1906–1907, na początku lat 20. został szefem gazety "Hajnt".

W 1919 współzakładał i był członkiem prezydium Tymczasowej Żydowskiej Rady Narodowej. Grünbaum pełnił także wysokie funkcje w organizacjach syjonistycznych, był m.in. Członkiem Centralnego Komitetu Organizacji Syjonistycznej w Polsce oraz członkiem Wydziału Wykonawczego Światowej Organizacji Syjonistycznej.

W Polsce posłował od 1919, początkowo na Sejm Ustawodawczy a potem na Sejm I, II i III kadencji (do 1932). W 1919 wybrano go do specjalnej komisji badającej antysemickie zajścia w Pińsku na Polesiu. W 1922 był jednym z inicjatorów powołania Bloku Mniejszości Narodowych, który odniósł sukces w pierwszych ogólnopolskich wyborach (35 mandatów dla mniejszości żydowskiej w sejmie).

W 1932 wyjechał na stałe do Palestyny. 14 maja 1948 znalazł się wśród sygnatariuszy deklaracji o powołaniu państwa Izrael. W latach 1948–1949 stał na czele MSW w Rządzie Tymczasowym Izraela, zaś w latach 1949–1950 był skarbnikiem Agencji Żydowskiej. W wyborach do Knesetu 1949 wystawił własną listę, ale nie zdobyła ona żadnego mandatu. W konsekwencji Grünbaum wycofał się z życia publicznego. W 1960 osiadł na stałe w kibucu Gan Shmuel gdzie pozostał do końca życia.(wiki)
........................................................................................
To byl taki NADREDAKTOR II RP. Do dziś w archiwach Sejmu są setki a może tysiące interpelacji dotyczących w jego ocenie zajść antysemickich w II RP. Był czołowym działaczem Światowej Organizacji Syjonistycznej, na tych zebraniach namawiał wpływowych syjonistów do bojkotu gospodarczego II RP, w końcu wezwał syjonistów do współpracy z bolszewikami w celu wyeliminowania Rzeczpospolitej z mapy Europy. Podjął rozmowy z Lampem i innymi czołowymi działaczami KPP, w tym okresie został prawdopodobnie zwerbowany przez NKWD. Wszystko wskazuje na to że rozpracował go Joska Mitzenmacher alias Mieczysław Redyka. Groziła mu Bereza a może i dożywotnie więzienie. Wiele wskazuje na to że interweniował Piłsudski, nie chciał w tym czasie zaogniać stosunków z Światową Organizacją Syjonistyczną. W wyborach do Sejmu III kadencji tylko on uzyskał mandat posła, reszta przegrała z kretesem, Polscy Żydzi nie chcieli mieć nic wspólnego z renegatem. Prawdopodobnie to Dwójka przedstawiła Grunbaumowi "propozycję nie do odrzucenia", wybrał wyjazd do Palestyny.

To on po 1945 roku z ramienia Agencji Żydowskiej koordynował z NKWD wyprowadzenie z Polski reszty ocalałych Żydów.
http://www.gargangruelandia.fora.pl/ciekawe-czasy,10/tom-segev-siodmy-milion-izrael-pietno-zaglady,120.html

[lutnia]

Maksymilian Apolinary Hartglas
[link widoczny dla zalogowanych]

Maksymilian Apolinary Hartglas (jidysz הארטגלאס מאקסימיליאן אפאלינארי; ur. 7 kwietnia 1883 w Białej Podlaskiej, zm. 7 marca 1953 w Tel Awiwie) – działacz syjonistyczny, jeden z czołowych polityków żydowskich przedwojennej Polski, adwokat, publicysta, poseł na Sejm Ustawodawczy oraz I i II kadencji w latach 1919–1930.

W latach 1938–1939 był radnym Warszawy. W październiku 1939 został członkiem stołecznego Judenratu. 20 grudnia 1939 udało mu się ewakuować przez Włochy do Jerozolimy. Znalazł się w kierownictwie Hagany.
Po utworzeniu państwa Izrael pracował jako wysoki urzędnik w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych.
Więcej na:
[link widoczny dla zalogowanych]

Archiwa Komitetu Ocalenia zawierają pięciostronicowe memorandum, zatytułowane "Uwagi na temat pomocy i ratunku". Zapewne w początkach 1943 roku napisał je Apolinary Hartglas, syjonistyczny działacz z Polski, który koordynował działania Komitetu, a tu przedstawił swoje poglądy:
....................................................
"Imigranci, którzy przybywają przez Teheran, także stanowią dowód na to, jak przygnębiające skutki wynikają z imigracji bez odpowiedniej selekcji. Razem z pionierami i przywódcami syjonistycznymi pojawiają się masy ludzi, którzy nie mają żadnych związków z syjonizmem, którzy w sensie narodowym są całkowicie zdemoralizowani[...] Chcą kształcić dzieci w szkołach polskich i angielskich. Nie odnosi się to do działaczy syjonistycznych, którzy żyją w takich samych warunkach - zadowoleni ze swego losu, cierpliwi wobec licznych trudności, dziękując za całą otrzymaną pomoc. Gdybyśmy mieli uratowania wszystkich, niewątpliwie musielibyśmy pogodzić się z tymi sprawami. Niestety jednak nie dysponujemy wystarczającymi środkami, nawet by uratować pozytywne elementy, nie mamy więc wyboru i musimy zrezygnować z ratowania złych elementów".
Apolinary Hartglas, Hearot be-dawar ezra we-hacala [Uwagi na temat pomocy i ratunku], niedatowane memorandum, Centralne Archiwum Syjonistyczne, S/26 1232{cytowane z poprawkami stylistycznymi}
Tom Segev "Siódmy Milion"
str. 98

[lutnia]

W Salonie 24 ukazało się szereg pełnych oburzenia notek w temacie przyznania Polskim Żydom uprawnień kombatanckich:

Polski holokaust i polskie emerytury...

Izraelska gazeta "Times of Israel" informuje, że Polska będzie musiała od przyszłego roku finansować emerytury 50 tys. Izraelczyków. Każdy z nich będzie mógł ubiegać się o polskie świadczenia dla osób represjonowanych podczas drugiej Wojny Światowej.

Gazeta twierdzi, że obywatele Izraela będą mogli ubiegać się o te środki dzięki ustawie podpisanej przez prezydenta w maju br. Dzięki temu na dodatkowe pieniądze może liczyć każdy obywatel Polski, który cierpiał w czasie okupacji hitlerowskiej - będąc w obozie zagłady, koncentracji, pracy albo tranzytu, lub w ukryciu - lub późniejszej okupacji sowieckiej, do roku 1956. Zdaniem gazety Izraelczycy o polskich korzeniach mogliby otrzymywać świadczenia finansowane z polskiego budżetu już latem przyszłego roku. Zdaniem dziennika w Izraelu żyje około 50 tys. osób, które mogą skorzystać na nowym prawie”.

Prof. Zygmunt Bauman i jego koledzy i koleżanki też…
[link widoczny dla zalogowanych]

Zamieściłem tam wpis:
@Autor
Prezydent właśnie podpisał nowelizację ustawy kombatanckiej. Kombatanci będą mieli większą zniżkę na przejazdy pociągiem i autobusem, prawo do wizyty u lekarza bez kolejki, łatwiej też będą mogli dostać specjalne świadczenia.
"Ustawę o zmianie ustawy o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego oraz niektórych innych ustaw" Sejm przegłosował 14 marca. Na początku kwietnia podpisał ją prezydent. Większość zmian wejdzie w życie 18 maja 2014 roku.

Wyjątkiem są przepisy dotyczące przekazywania świadczeń za granicę, które wejdą w życie w zależności od kraju, do którego mają być przesyłane - 18 października 2014 roku i 18 kwietnia 2015 roku.
........................................................................................


Cały tekst: [link widoczny dla zalogowanych]

Proszę przeczytać tekst w G.W... i odprężyć się po kuracji szpitalnej. Moim zdaniem te sprawy już dawno powinne być załatwione................
SIWEK10.06 11:00

A Salonie 24 "apiat' dwadcat'piat':
Jak głosowali posłowie w sprawie odszkodowań za holocaust

Tak nagle pojawiła się w wielu portalach wiadomość, że "polski rząd znowelizował prawo, które pozwoli ponad 50 tys. ocalałym Żydom, ich małżonkom, a nawet dzieciom zamieszkującym poza naszym krajem, pobierać emerytury z tytułu szkód doznanych ze strony nazistów i bolszewików na ziemiach polskich w czasie wojny i okresu stlinowskiego", por. link: [link widoczny dla zalogowanych]

Coś nieprawdopodobnego, ale informacje miały swe umocowanie w źródłach. "The Times of Israel" była pierwszą gazetą, która donosiła o zmianach w przepisach. Opierała się na danych, przekazanych przez Sebastiana Rejaka, specjalnego wysłannika ds. stosunków z diasporą żydowską w polskim MSZ.
[link widoczny dla zalogowanych]

O co tu chodzi?
marzec 1940 – akcja wydawania paszportów sowieckich dla wszystkich mieszkańców Lwowa. Paragraf 11 wstemplowany w paszporcie osobom niepożądanym, w tym prawie wszystkim bieżeńcom – uciekinierom spod okupacji niemieckiej, oznaczał nakaz opuszczenia dotychczasowego miejsca zamieszkania i zakaz przebywania w promieniu 100 km od Lwowa. Polacy stawali się obywatelami sowieckimi, ze wszystkimi tego aktu konsekwencjami, włącznie z poborem do Armii Czerwonej.
[link widoczny dla zalogowanych]

Za odmowę przyjęcia rosyjskiego paszportu można było otrzymać nawet wyrok śmierci:

Profesor Edward Łukawer urodził się 28 marca 1920 roku w Warszawie w rodzinie zamożnej. Egzamin maturalny zdał w 1938 roku w renomowanym, prywatnym gimnazjum o nazwie „Collegium”. Pracę zawodową rozpoczął we wrześniu 1938 roku jako inkasent w firmie zegarmistrzowskiej „Schwitzgold” w Warszawie. Z chwilą wybuchu II wojny światowej wyjechał ze swoją matką do Lwowa. Natomiast ojciec z młodszym synem – znacznie wcześniej do Australii. Po zajęciu Lwowa przez wojska radzieckie został zmuszony do podjęcia pracy fizycznej w „Wojenstroju” we Lwowie. W dniu 29 czerwca 1940 roku za odmowę przyjęcia obywatelstwa radzieckiego otrzymał wyrok śmierci zamieniony jednakże na dożywotnie zesłanie na Syberię.
[link widoczny dla zalogowanych]

Dla mnie jest to pierwsze oficjalne potwierdzenie o tym że o Zagładzie Polskich Żydów zadecydowali wspólnie i w zbójeckiej zmowie Niemcy z Moskalami!
Ilu Polskich Żydów nie przyjęło radzieckich paszportów?
600 tysięcy?
800 tysięcy?
1 miloin 200 tysięcy? Bo i o takiej liczbie mówią niektóre źródła!
Wiemy mniej więcej ilu wróciło z Sovdepii w latach 1945 - 1946, chodzi o liczbę 200 - 250 tysięcy, rzecz w tym ilu z nich przyjęło sovieckie paszporty? I to powinne kontrolować polskie instytucje przyznające dodatek kombatancki. Składam Hołd tym Polskim Żydom którzy pozostali wierni Rzeczpospolitej a których kości zbielały na "Nieludzkiej Ziemi"

[lutnia]

Dwaj komuniści - Eleazar Grünbaum i Józef Wargin

Zdarza się czasem, że gdzieś na marginesie zdjęcia w albumie policyjnym znajduje się nazwisko. I po tej niteczce, jeśli nazwisko jest rzadkie i uda się zgooglować, można nieraz trafić na arcyciekawe opowieści o ludzkich losach - często zresztą, jak w przypadku dwóch dzisiejszych bohaterów - losach sięgających czasów powojennych.




I była to postać, jak się okazuje, niesłychanie interesująca, bo na aresztowaniu sprawa Eleazara wcale się nie kończy. Po pierwsze dlatego, że jego ojciec należy do najwybitniejszych postaci żydowskich w polskiej polityce międzywojennej (nie trzeba dodawać, że jako syjonista miał z poglądami syna na pieńku), po drugie dlatego, że wojenna i powojenna historia ojca i syna jest co najmniej niecodzienna.
..................................................................................................
Tymczasem jego syn, Eleazar, miał losy znacznie bardziej pokomplikowane i wstydliwe. Wyjechał z Polski, by walczyć po stronie republikańskiej Hiszpanii. W czasie II wojny światowej trafił do Auschwitz-Birkenau, potem do Buchenwaldu - ale był tam nie tylko więźniem. Został bowiem kapo. Po wyzwoleniu obozu oskarżono go przed sądem koleżeńskim za okrucieństwo wobec współwięźniów (nie wiem niestety, jak ta sprawa się skończyła). Musiał odnowić dawne kontakty, skoro w powojennej Polsce został komunistycznym działaczem - poczesnym, należy sądzić, skoro pozwalano mu na zagraniczne podróże. Traf chciał, że kiedy pojechał do Paryża, został tam rozpoznany na ulicy przez dwóch żydowskich współwięźniów. Groziła mu sprawa we francuskim sądzie, ale tatuś zainterweniował i sprowadził wyrodnego syna do Palestyny. Nie na wiele to się jednak zdało: Eleazar Grünbaum zginął - ponoć w podejrzanych okolicznościach - w Arnonie pod Jerozolimą w I wojnie izraelsko-arabskiej, w roku 1948.

Całość pod:
[link widoczny dla zalogowanych]

Jest tak jak przypuszczałem i pisałem o Grunbaumie. Prawda jest niestety jeszcze bardziej ponura, a to przecież jego ojciec kreował politykę SANHEDRYNU wobec II RP, a po wojnie koordynował wraz z szefami NKWD wyprowadzenie z Polski cudem ocalałych Żydów którym udało się przeżyć na nieludzkiej ziemi, a którzy gremialnie blokowali komendantury sowieckie i UB w latach 1945 - 1948, żądając informacji o członkach swoich RODZIN wywiezionych na Sybir, którzy niestety niemieli szans na przeżycie w gułagach. Ocalali Żydzi którzy wrócili do Polski o tym wiedzieli, ale liczyli na cud i to jest ludzkie, Byli niestety problemem dla władców Sovdepii i Agencji Żydowskiej w Palestynie. Więc wymyślono tzw. Brichę.

Bricha – nielegalna emigracja Żydów z Polski do Palestyny w latach 1944–1947
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]